พี่น้องที่เหมือนกันนั้นเคยชินกับการแบ่งปันสิ่งต่างๆ มากมายกับเว็บสล็อตออนไลน์แฝดของพวกเขา ซึ่งรวมถึง DNA ของพวกเขาด้วย แต่งานวิจัยใหม่ชี้ให้เห็นว่าฝาแฝดที่เหมือนกันทั้งหมดมีลายเซ็นเหมือนกันของฝาแฝด ไม่ใช่ใน DNA ของพวกมัน แต่อยู่บนนั้นลายเซ็นนี้เป็นส่วนหนึ่งของอีพิจีโนม ซึ่งเป็นเครื่องหมายทางเคมีที่มีจุดหลายจุดตาม DNA และมีอิทธิพลต่อการทำงานของยีนโดยไม่เปลี่ยนแปลงลำดับของยีน นักวิจัยรายงาน ว่าฝาแฝดที่เหมือนกันทุกหนทุกแห่งมักมีเครื่องหมายเฉพาะเหล่านี้ที่ยังคงมีอยู่ตั้งแต่แรกเกิดจนโตนักวิจัยรายงานวันที่ 28 กันยายนในNature Communications แท็ก epigenetic ที่ใช้ร่วมกันเหล่านี้
สามารถใช้เพื่อระบุผู้ที่ตั้งครรภ์เป็นฝาแฝดที่เหมือนกัน แต่สูญเสียพี่น้องในครรภ์หรือถูกแยกจากกันตั้งแต่แรกเกิด
“บทความนี้น่าสนใจอย่างยิ่ง” Nancy Segal นักจิตวิทยาด้านพัฒนาการที่มหาวิทยาลัยรัฐแคลิฟอร์เนีย ฟุลเลอร์ตัน ผู้วิจัยเกี่ยวกับฝาแฝดแต่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษากล่าว งานวิจัยนี้ตั้งรากฐานให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจมากขึ้น “สิ่งที่อาจทำให้ไข่ที่ปฏิสนธิแยกตัวและก่อตัวเป็นแฝดโมโนไซโกติก [เหมือนกัน]” เธอกล่าว
Jenny van Dongen นัก epigeneticist ที่ Vrije Universiteit Amsterdam บอก ถึงแม้ว่ามนุษย์จะมีความหลงใหลในวัยชราที่มีฝาแฝดเหมือนกัน แต่กระบวนการทางชีววิทยาที่สร้างพวกมันขึ้นมา หรือที่รู้จักในชื่อ monozygotic twinning “เป็นปริศนา”
นักวิจัยทราบดีว่าฝาแฝดที่เหมือนกันก่อตัวขึ้นหลังจากไข่ที่ปฏิสนธิ
แล้วซึ่งเรียกว่าไซโกต ซึ่งแยกออกเป็นสองเอ็มบริโอระหว่างการพัฒนา แต่ทำไมความแตกแยกนี้จึงเกิดขึ้นยังไม่ทราบ Van Dongen กล่าว โดยส่วนใหญ่ ฝาแฝดที่เหมือนกันจะไม่เกิดในครอบครัว และเกิดขึ้นในอัตราที่ใกล้เคียงกันทั่วโลก – ประมาณ 3 ถึง 4 ต่อการเกิด 1,000 ครั้ง ไม่มีสาเหตุทางพันธุกรรมหรือสิ่งแวดล้อมที่ชัดเจน สมมติฐานที่มีอยู่คือฝาแฝดที่เหมือนกันเกิดขึ้นแบบสุ่ม เธอกล่าว
การพัฒนาในระยะเริ่มต้นสำหรับฝาแฝดและไม่ใช่ฝาแฝด เกิดขึ้นท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของอีพีเจเนติกที่ลุกลามซึ่งทำให้ยีนจำนวนมากเปิดหรือปิดเมื่อตัวอ่อนมีรูปร่างขึ้น การเปลี่ยนแปลง บางอย่างเหล่านี้อาจทำให้เกิดความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างฝาแฝดที่เหมือนกัน ( SN: 7/17/12 ) ดังนั้น เพื่อให้เข้าใจถึงสิ่งที่ทำให้ไซโกตแยกตัวออกมาเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันได้ดีขึ้น Van Dongen กล่าว
เธอและเพื่อนร่วมงานมองหาความแตกต่างของอีพีเจเนติกส์ในไซต์มากกว่า 450,000 แห่งตามจีโนมของฝาแฝดโมโนไซโกติกเกือบ 6,000 ตัวและแฝดไดไซโกติกหรือภราดรภาพ การเปรียบเทียบฝาแฝดที่เหมือนกันกับฝาแฝดที่เป็นภราดร เมื่อเทียบกับการเปรียบเทียบฝาแฝดกับไม่ใช่ฝาแฝด ทำให้นักวิจัยสามารถแยกแยะการเปลี่ยนแปลงของอีพีเจเนติกส์ใดๆ ที่เกิดจากประสบการณ์ที่ผิดปกติในการแบ่งปันมดลูกได้
นักวิจัยพบว่าที่ 834 จุดตามแนวจีโนม ฝาแฝดที่เหมือนกันมีความคล้ายคลึงกันอย่างมาก เครื่องหมายอีพีเจเนติกที่ใช้ร่วมกันเหล่านี้ถูกทำให้เข้มข้นในบางส่วนของจีโนม ซึ่งรวมถึงบริเวณเซนโทรเมียร์และเทโลเมียร์บนโครโมโซม เครื่องหมายบางอย่างอยู่ใกล้กับยีนที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการพัฒนาในระยะเริ่มต้น รวมถึงรอยที่ควบคุมว่าเซลล์เกาะติดกันแน่นแค่ไหน ไม่ว่าความแตกต่างเหล่านี้จะส่งผลต่อสุขภาพของฝาแฝดที่เหมือนกันหรือไม่ก็ตาม Van Dongen กล่าว
สัญญาณอีพีเจเนติกส์เหล่านี้ปรากฏขึ้นในฝาแฝดทั้งเด็กและผู้ใหญ่
จากสถานที่ที่ไกลโพ้นอย่างฟินแลนด์ไปจนถึงออสเตรเลีย และพบได้ในเซลล์ประเภทต่างๆ เครื่องหมายที่ใช้ร่วมกันนั้นพบได้บ่อยในฝาแฝดที่เหมือนกันซึ่งนักวิจัยสามารถคิดค้นการทดสอบที่สามารถระบุได้อย่างแม่นยำถึง 80 เปอร์เซ็นต์ไม่ว่าบุคคลจะเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันหรือไม่ ซึ่งรวมถึงบุคคลที่ไม่ทราบว่าตนเองเสียแฝดระหว่างตั้งครรภ์ ปรากฏการณ์ที่เรียกว่าซินโดรมแฝดที่หายไป และฝาแฝดที่แยกจากกันตั้งแต่แรกเกิด
Segal นักจิตวิทยาด้านพัฒนาการกล่าวว่า “นี่เป็นการค้นพบที่สำคัญมากซึ่งเปิดช่องทางการสอบสวนมากมาย ตัวอย่างเช่น ฝาแฝดที่เหมือนกันมักจะชอบที่จะเกิดภาวะต่างๆ ตั้งแต่ถนัดซ้ายไปจนถึงความผิดปกติแต่กำเนิดบางอย่าง เช่น กระดูกสันหลังบิดเบี้ยว ซึ่งกระดูกสันหลังไม่สามารถพัฒนาได้อย่างเหมาะสม บางทีสำหรับบางคนเงื่อนไขเหล่านี้เกิดจากการเป็นฝาแฝดที่ไม่รู้จักเหมือนกัน
ไม่ว่าลายเซ็น epigenetic นี้เป็นสาเหตุผลที่ตามมาหรือผลพลอยได้จากการจับคู่ monozygotic ยังคงไม่ชัดเจน Van Dongen กล่าว เป็นไปได้ว่าการเปลี่ยนแปลงของอีพีเจเนติกส์บางอย่างทำให้ไซโกตแตกออก อีกทางหนึ่ง เครื่องหมายทางเคมีเหล่านี้สามารถสะท้อนผลที่ตามมาของอีพีเจเนติกส์ของเหตุการณ์การแยกตัว
Robert Waterland นัก epigeneticist จากวิทยาลัยแพทยศาสตร์เบย์เลอร์ในฮูสตันกล่าวว่า “พวกมันอาจเป็นเหมือนรอยแผลเป็นระดับโมเลกุลที่คงอยู่ของกระบวนการ [แยก] เอง “การแยกตัวของตัวอ่อนออกเป็นสองส่วนจะทำให้สิ่งต่างๆ ไม่พอใจ” เขากล่าว และนั่นอาจขัดขวางกระบวนการอีพีเจเนติกตามปกติในลักษณะที่ทิ้งร่องรอยถาวรไว้ เขามุ่งไปที่การตีความรอยแผลเป็นระดับโมเลกุล แม้ว่าจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อให้ทราบอย่างแน่นอน เขากล่าวเว็บสล็อต
